Brytyjczycy rozwinęli sieć obrony powietrznej, która dawała im decydującą przewagę. W celu usprawnienia komunikacji pomiędzy radarami, obserwatorami i samolotami, Wielka Brytania opracowała rozwiązanie znane jako „System Dowdinga”. System ten, nazwany tak na cześć jego głównego architekta, dowódcy RAF Fighter Command, Hugh Dowdinga, tworzył łańcuch raportów, dzięki którym samoloty mogły szybciej wzbijać się w powietrze, aby reagować na nadchodzące zagrożenia, a informacje z ziemi mogły szybciej docierać do samolotów, gdy te były już w powietrzu.